Yeter ki hep böyle kal

Gördükçe görmeye devam edeceksin. Öyle bir noktaya geleceksin ki "Yeter" diye bağırmak isteyeceksin. "Görmeyeyim, ne olur" diyeceksin. Göreceksin. Kötülüklerin kötülükleri, iyiliklerin iyilikleri bulduğunu adın gibi ezberleyeceksin. İstesen de istemesen de bir sonraki adıma ulaşıncaya, dönüşünceye kadar devam edecek bu muazzam akış. 

Akış... Zaten anahtar kelime de bu, akış... Küçük dilini "huuup" diye yutmak istiyorsun. Yaşadıkların büyük bir ödül. Evet, sen bu ödülü hak ettin. Gözden tanıyorsun artık tüm niyetleri. Kalplere değiyor. "Canım" diye sarılmak istiyorlar sana her biri.

Bütün olay kalpte bitiyor. Kalbini temiz tut. Ne demişti doğal afet? Gördükçe görmeye devam edeceksin. Bırak. En doğru zamanda dönecek geriye. Acılar temizlenecek. Geriye bir tek kahkahalar kalacak.

O iki çocuğu düşün. Onlar el ele tutuşuyorlar artık. Silinmiş kan izleri. Bunu gördün. Yaşadın. Şanslısın. Yıldızın hep parlasın. Bu muazzam döngüde hem çok küçük hem de çok büyüksün. Yeter ki hep böyle kal. Olur mu çiçeğim?