Tüm niyetlerin bedenleri varmışcasına görülebildiği o yer

Güneşli bir gündü. Sıradandı. Sanırım daha bir özel gelen kısmı da burası. O çoğulluğun içindeki sıradan bir detayı anlamlandırma çabası ve sonu gelmeyen bir zincir. Hatırlarken bile büyüleyici geliyor. Kelimeler anlamsızlaşıyor. Halbuki ne yapmak lazımdı? Ufak bir yerden de olsa başlamak. Düşünmemek. 'An'da kalmak.

Devamı gelir ya da gelecek. Mühim olan orası değil. Bir tık azalt dozu. Nefesini tutabilirsin iyi gelecekse. Gözünü kapatabilirsin. "Yok" sayabilirsin. Ama var. Ve her daim seninle, benimle, bizimle. Dozunu ayarlayabilirsin, o güç içinde.

Güneşli bir gündü. Sıradandı. Ve dünya benim etrafımda dönüyordu. Tüm niyetlerin bedenleri varmışcasına görülebildiği bir yerdi. Halbuki ne yapmak lazımdı? Anlatabileceğin kadarını anlatmak. Ve mümkün mertebe 'an'da kalmak. Su akıyor, yolunu öyle bir buluyor ki. O kısmı daha da coşkuyla yaşamak lazım.